In Memorium

                    

Ons  Kooikerhondje Rockey is niet meer.
                    Na een "ongeval" hebben we haar helaas af moeten geven.

                    28 april 1998 - 5 augustus 2011

Klik op foto voor groot formaat


Als 2 bruine ogen je vragen: Help me, want ik voel me niet zo fijn
Mag je dan, omdat je voelt, dit is het einde, egoïstisch zijn...........
Als je van de dokter hoort: Dit komt nooit meer goed
en ze krijgt steeds meer pijn
Mag je dan omdat je haar niet wilt missen, egoïstisch zijn.......

Als twee lieve bruine ogen zich sluiten gaan voorgoed
en je zonder haar naar huis moet
met haar riem in je hand en je hart vol pijn
Dan probeer je jezelf te overtuigen
dit was het beste, ik mocht niet egoïstisch zijn........

13 jaar, drie maanden en zeven dagen was ze bij mij
elke dag samen was een feest
en in al die fijne jaren was zij zelf
niet één keer egoïstisch geweest..........

Rust zacht lief meisje van me

Afbeelding
Afbeelding
Klik op foto voor groot formaat

Ze was in de bres geprongen voor Ashley die aangevallen werd door een Jack Russel.
De J.R. rende de straat over waar ik liep met mijn honden die ik uit ging laten en vloog meteen Ashley aan.
Ze hong bij Ashley bijtend aan haar buik waardoor ik snel Ashley optilde. (dat kon ik niet gebruiken met een nestje van 6 puppy's).
Daarop vloog ze Rockey aan, die gelijk boven op de J.R. sprong omdat ze Ashley wilde verdedigen. Minka stond op een afstandje toe te kijken wat er allemaal gebeurde...
Ze hadden geen van drieën bijtwonden (die zichtbaar waren, er was nergens geen bloed te zien) Ashley trok wel met haar linkse voorpootje en Rockey liep heel moeilijk, maar dat deed ze wel vaker vanwege haar Actrose.
Weer thuis aangekomen ging Rockey in de garage liggen en wilde niet mee naar binnen wat ze wel vaker deed, dus nog steeds niks in de gaten...Tegen Jan verteld wat er gebeurd was en of ie mee de honden in de gaten wilde houden of hij veranderingen zag in hun lopen.
Een tijdje later ging Jan in de garage kijken hoe het met Rockey was, maar die kwam niet van haar plaats af, hij kon ook niks ontdekken dat ze gewond was.
Toen ik ze binnen wilde halen wilde ze niet mee, dus liet haar maar even...na een minuut of 5 ging ik weer naar haar, maar ze wilde niet opstaan, dus heb ik haar geholpen en zijn we samen naar binnen gelopen, ze liep heel moeilijk en ging gelijk in haar mandje liggen. 's avonds met de laatste wandeling wilde ze niet mee (maar ook dat was niet vreemd) dus liet ik haar maar. 's morgens lag ze nog steeds op dezelfde plaats en dezelfde houding, dus ging ik haar opnieuw helemaal onderzoeken, haar tandvlees was wat bleek en ze had een flinke blauwe plek in haar liezen. Ik de DA (Dieren Arts) gebeld en we konden direct komen. Hij had haar onderzocht en bloed geprikt. Toen ik haar van de behandeltafel afhaalde om een echo te laten maken in een andere kamer begon haar pootje flink te bloeden, waar net geprikt was, dus ik de wond dichtgedrukt tot de DA terug kwam die de buisjes bloed was gaan testen, die had haar pootje verbonden en zijn we naar de echoruimte gegaan. De echo was niet goed, het bloed was niet goed, ze had bloed armoede en haar nieren werkten niet meer goed. Het tandvlees moest ik goed in de gaten houden, dat het niet bleker werd en ze kreeg zware pijnstillers mee. Met speciaal voer voor haar nieren gingen we samen vanuit Best naar huis. Mochten er veranderingen komen moest ik gelijk bellen.
Maandagavond ging ze wel al wat vooruit en ging ze zelfs mee met de wandeling, wel apart want ze was heel erg moe. Na de wandeling braakte ze haar eten uit en ging ze onder het bureau liggen slapen. Dinsdag ging het al wat beter met haar ze kwispelde al weer enthousiast naar de anderen en de puppy's, hoewel ze nog steeds heel moe was en veel pijn had. Het nieuwe voer at ze op, door het even later weer uit te braken...
DA gebeld en haar maar weer andere medicijnen gegeven. Vanaf woensdag ging het met beetjes berg afwaarts met haar, ze wilde niet meer mee naar buiten en deed snel op de oprit haar plasje en wilde weer snel naar binnen. Donderdag nog even aangekeken, haar ontlasting was echt pikzwart en donderdagavond wilde ze helemaal niets meer, het enigste wat ze nog deed was mij heel zielig aankijken met haar droevige doffe oogjes, alsof ze wilde vragen van help me nou alsjeblieft.
's nachts een paar keer naar haar gaan kijken en haar gerustgesteld tot ze weer sliep. Vrijdag ochtend kwam ze niet meer uit haar mandje, ook niet toen ik wilde helpen om op te staan. Haar mond en oogleden nageken, maar was allemaal bijna wit, zelfs haar tong was heel erg bleek, ik haar meteen in de auto gedragen en naar de DA in Best gereden, daar aangekomen moesten we heel even wachten omdat we tijdens het spreekuur kwamen.
De DA had het al meteen gezien, maar wilde toch nog even bloed prikken om het bloedgehalte op te meten, ze had een inwendige bloeding en had bijna geen rode bloedlichaampjes meer.....Ze had zoveel bloed verloren.....En haar nieren werkten door het zuurstof tekort ook bijna niet meer......hij durfde het niet goed voor te stellen, daarom had ik gevraagd of hij haar niet helpen kon, ze was zo zielig, ik kon het niet langer aanzien en wilde haar niet langer laten lijden.
Ik had me er de hele week al op voorbereid dat ik haar af zou moeten geven......
Ik heb haar naar een aparte kamer gedragen, na mijn troostende woorden dat het goed was zo, dat ze rustig mocht gaan slapen en ze mijn eigen kleine meisje was, dat ik zoveel van haar hield en ze straks geen pijn meer zou hebben, waar ze in mijn armen onder narcose is gebracht en ik de gelegenheid kreeg om rustig afscheid van haar te nemen.
Ze is rustig in mijn armen  ingeslapen......

Hopend, dat ik je ooit nog eens zal zien.
Hopend, in het hiernamaals misschien.
Hopend dat mijn geheugen het niet af zal laten weten.
Hopend, dat ik je dus nooit zal vergeten


Wetend, dat ik er goed aan heb gedaan.
Wetend, dat je rustig bent heen gegaan.
Wetend, dat ik je een goed leven heb gegeven.
Wetend, dat ik met de herinnering moet leven.


Gelukkig, dat ik je heb mogen verzorgen.
Gelukkig, dat ik mijn verdriet niet heb verborgen.
Gelukkig, door ieder mooi moment.
Gelukkig, dat ik jou heb GEKEND.


They say memories are golden, well maybe that is true.
I never wanted memories, I only wanted you.

A million times I needed you, a million times I cried.
If love alone could have saved you, you never would have died.

In life I loved you dearly, In death I love you still.
In my heart you hold a place, no one could ever fill.

If tears could build a stairway and heartache make a lane,
I'd walk the path to heaven and bring you back again